Michel Amptmeijer (65) richtte MainPlus zo’n 13 jaar geleden op in de hoop er uiteindelijk een familiebedrijf van te maken. Hij wist zijn schoonzoon Peter Ramsbrock (39) een aantal jaar later naar zich toe te trekken. Peter speelde jarenlang een belangrijke rol binnen de organisatie en droeg met zijn toewijding bij aan de groei van het bedrijf. Inmiddels heeft hij, na meer dan 10 jaar trouwe dienst, MainPlus verlaten om nieuwe wegen te verkennen. Alizé Ramsbrock – Amptmeijer (35), Michels dochter, werkt daarentegen nog steeds met veel plezier bij het bedrijf van haar vader. Ondertussen werkt ze al bijna 8 jaar bij MainPlus en is ze een vaste kracht geworden.

Het verhaal van Michel en Alizé laat zien hoe persoonlijke banden en professionele groei hand in hand kunnen gaan. Terwijl de generaties wisselen en rollen veranderen, blijft één ding hetzelfde: de kern van MainPlus is gebouwd op vertrouwen, samenwerking en het geloof dat familiegevoel een cruciale rol kan spelen in zakelijk succes.

Waarom ben je met MainPlus begonnen?
Michel: ‘Als klein jongetje ging ik al met mijn vader mee naar zijn werk. Later deed ik hetzelfde met Alizé. Terwijl ik vergaderde, hielp zij de secretaresse met het maken van kopieën. Nu gaan de kleinkinderen soms ook mee. Ook toen ik nog in loondienst was, werkte ik met volle toewijding, alsof het mijn eigen bedrijf was. Maar na verloop van tijd vond ik het steeds onpersoonlijker worden bij de grote corporates. Dat was voor mij de reden om MainPlus op te richten. Ik zie dit bedrijf en iedereen die hier werkt als familie. Ik ben betrokken en zorgzaam; of het nu gaat om een medewerker ondersteunen tijdens een moeilijke periode of iemand veilig thuisbrengen, ik doe het zonder twijfel. We hebben een sterke band met elkaar.’

Hoe ben jij uiteindelijk bij MainPlus terecht gekomen?
Alizé: ‘Eigenlijk was het altijd al een droom van mij om ooit samen met mijn vader te werken. Maar toen ik net van de universiteit kwam, vond ik het daar nog te vroeg voor. Als kind ging ik vaak met hem mee naar kantoor; ik vulde voorraadkastjes bij en lunchte met de secretaresse. Kantooromgevingen waren voor mij heel normaal. Toch wilde ik eerst ergens anders werkervaring opdoen, zodat ik kon leren van anderen en groeien in mijn vaardigheden.

Na drie à vier jaar hard werken en veel geleerd te hebben bij een ander bedrijf, was ik toe aan iets nieuws. Toen ik stopte met werken door de geboorte van mijn eerste kind, vroeg mijn vader of het niet tijd was om bij MainPlus te komen werken. En zo geschiedde.

Alizé ging als klein meisje al met haar vader mee naar kantoor

Bij mijn vorige werkgever was ik werkzaam als Operations Manager, waar ik uitsluitend met mannen uit de bankwereld samenwerkte. Een heel andere wereld, maar ontzettend leerzaam. Bij MainPlus begon ik als Office Manager en vervolgens pakte ik HRM en daarna Marketing & Communicatie op. Het leuke aan een kleine organisatie zoals MainPlus is dat ik overal kan bijspringen waar het nodig is en niet alleen focus op marketing heb. Dat maakt het werk veelzijdig en uitdagend. Inmiddels werk ik hier alweer acht jaar en heb ik meegeholpen om structuur aan te brengen. Toen ik begon, was er bijvoorbeeld nog geen formele HR-afdeling; mijn vader deed dat erbij, daarna hebben we het samen opgezet.’

Hoe vinden jullie het om samen binnen hetzelfde bedrijf te werken?
Michel: ‘Er zijn collega’s wie je soms achter de broek aan moet zitten, maar dat is bij Alizé absoluut niet zo. Ik ken haar door en door, ik heb haar tenslotte zelf opgevoed, en ik weet dat zij iemand is die haar verantwoordelijkheid pakt. Voor mij was het altijd vanzelfsprekend dat ik haar bij MainPlus wilde hebben. Waarom zou ik iemand anders zoeken als mijn eigen dochter het in zich heeft? Voordat ze begon, hebben we duidelijke afspraken gemaakt. Het kan natuurlijk wel eens schuren, dat hoort erbij. Maar ik ben heel helder: ‘’what happens in the office, stays in the office’’. Het mag onze privérelatie niet beïnvloeden, en dat lukt ons goed. Het is geweldig om je eigen kind om je heen te hebben op het werk. Ik ben vroeger zelf ook met mijn vader meegegaan naar zijn eigen bedrijf, dus ik weet hoe het is om in een familiebedrijf te werken.’

Alizé: ‘Er is zeker wel eens wrijving op kantoor, maar dan zitten we thuis alsnog gezellig met elkaar aan de eettafel. We kunnen heel direct tegen elkaar zijn, zonder dat er misverstanden ontstaan, omdat we precies weten hoe de ander iets bedoelt. Dat leidt vaak tot mooie resultaten. Het samenwerken gaat heel natuurlijk, al is het soms ook wel lastig. Je blijft toch de dochter van de baas en die rol draag je altijd een beetje met je mee. Aan de andere kant motiveert het me juist om nog harder te werken en te laten zien wat ik kan. Dat betekent dat je het werk soms meer mee naar huis neemt dan een ander, maar dat is ook wat het werken met familie bijzonder maakt.’

Hoe vinden de overige familieleden het dat jullie bij hetzelfde bedrijf werken?
Michel: ‘De rest van de familie vindt het alleen meer heel leuk dat Alizé en ik samen bij en aan MainPlus werken. Mijn vrouw, Claudine, is er ontzettend trots op en vindt het fijn dat we elkaar zo een beetje in de gaten kunnen houden – al is het vaak Alizé die op mij let, haha! Helaas heeft mijn vader dit nooit meegemaakt, maar hij zou beretrots zijn geweest. Het is bijzonder om er op deze manier voor elkaar te kunnen zijn, zowel bij de successen als bij de uitdagingen. We staan altijd klaar voor elkaar en dat maakt het werk voor mij extra waardevol.’

Kleinzoon James gaat ook regelmatig mee naar kantoor. Op de stoel van opa is hij net een kleine directeur en al druk aan het bellen.

Hoe vinden de overige familieleden het dat jullie bij hetzelfde bedrijf werken?
Michel: ‘De rest van de familie vindt het alleen meer heel leuk dat Alizé en ik samen bij en aan MainPlus werken. Mijn vrouw, Claudine, is er ontzettend trots op en vindt het fijn dat we elkaar zo een beetje in de gaten kunnen houden – al is het vaak Alizé die op mij let, haha! Helaas heeft mijn vader dit nooit meegemaakt, maar hij zou beretrots zijn geweest. Het is bijzonder om er op deze manier voor elkaar te kunnen zijn, zowel bij de successen als bij de uitdagingen. We staan altijd klaar voor elkaar en dat maakt het werk voor mij extra waardevol.’

Alizé: ‘Voor Peter voelde dat precies zo. Hij was trots op het feit dat hij deel uitmaakte van MainPlus. Maar de kinderen vinden het ook prachtig. Ze voelen zich helemaal thuis op kantoor en vragen in hun vakanties of ze ook naar werk mogen om te helpen.’

Jullie zitten best vaak bij elkaar aan de keukentafel. Gaat het dan vaak over werk?

Alizé: ‘Haha, eigenlijk altijd wel. In het weekend gebeurde het nog wel eens dat ik dacht: oh even gezellig bij mijn ouders op de koffie en vervolgens kreeg ik stapel werk mee naar huis. Op een gegeven moment heb ik gezegd: Pap, maandag ben je de eerste. En daar geeft hij mij dan wel gelijk in.’

Michel: ‘Dat komt vooral omdat ik vaak nog in de avonden of in de weekenden aan het werk ben. Als Alizé dan langskomt en ik heb een vraag voor haar, dan is het té makkelijk om die vraag even snel te stellen. We moeten daar wel voor waken en gelukkig corrigeert mijn vrouw me dan ook wel eens.’

Zien jullie het samenwerken met elkaar als een voordeel of juist als een nadeel? En waarom?
Alizé: ‘Ik zie het samenwerken met mijn vader als een groot voordeel. De korte lijntjes maken communicatie veel eenvoudiger. Maar ik realiseer me ook dat het niet voor iedereen weggelegd is. Vaak genoeg zie je dat samenwerking tussen familieleden niet goed afloopt. 

Michel: ‘Dat klopt. Als ik zou merken dat onze samenwerking de hechte band tussen ons aantast, stoppen we daar acuut mee. Als het niet goed gaat, moet je stoppen. Gelukkig is dat bij ons niet het geval.’

Alizé: ‘Gelukkig verloopt het tussen ons inderdaad heel soepel, al moet je er wel voor blijven waken dat je soms ook gewoon even werkgever en werknemer bent. Inmiddels val ik onder een ander directielid, maar toen ik nog onder mijn vader viel werd er met mij bijvoorbeeld geen beoordelingsgesprek gevoerd. Ik vroeg daar dan om en dan zei hij tegen mij: ja, maar je weet toch dat ik tevreden ben? Anders had je het wel gehoord. Daar had hij wel een punt, maar ook voor mij is het belangrijk om af en toe te horen of mijn leidinggevende blij met me is of juist niet.’

Een ander groot voordeel is dat het geen éénrichtingsverkeer is. Ik geef wat sneller mijn mening dan een andere medewerker. Dat accepteert hij niet altijd meteen, maar achteraf denkt hij er altijd over na.’

Het samenwerken met familieleden gaat dus niet altijd goed. Wat is jullie ‘geheime recept’ om het wel te laten werken?
Alizé: ‘We lijken heel erg op elkaar, allebei ambitieus en met dezelfde arbeidsethos. We leren van elkaars verschillen en soms is het ook belangrijk om ‘nee’ te zeggen en dat van elkaar te accepteren.’

Michel: ‘Klopt. Vooral dezelfde arbeidsethos hebben is heel belangrijk. We zijn gewend om hard te werken, zelfs zeven dagen per week als dat nodig is. Daarin begrijpen we elkaar.’

Jullie zien het samenwerken met elkaar dus beide als een voordeel, maar ik kan me voorstellen dat het niet altijd leuk is. Wat is je grootste ergernis aan samenwerken binnen hetzelfde bedrijf?
Michel: ‘Mijn grootste ergernis is wanneer we het niet eens zijn. Alizé heeft soms een idee in haar hoofd, en als ik het daar niet mee eens ben, kan dat tot frustratie leiden. Ze kan geïrriteerd raken als dingen niet precies gaan zoals zij dat voor ogen heeft. Maar we weten inmiddels dat er altijd een oplossing te vinden is. Soms doen we het wel en soms doen we het niet. Of we doen beide een beetje water bij de wijn. Uiteindelijk komt het altijd goed. Ik herken haar korte lontje en ongeduldigheid van mezelf. En juist daarom kan ze soms in mijn allergie zitten. Dat is eigenlijk ook het enige puntje wat ik kan bedenken. Verder is het vooral gewoon heel leuk!’

Alizé: ‘Ik ben iemand die het liefst werkt met een duidelijk doel en een goed doordacht plan, terwijl mijn vader, door zijn rijke ervaring, soms meer op intuïtie vertrouwt. Dat kan een enkele keer frustrerend zijn, maar het zorgt er ook voor dat we elkaar heel goed aanvullen.’

Jullie komen allebei uit totaal verschillende generaties. Merken jullie daar wat van bij elkaar op werkgebied?
Alizé: ‘Ik merk dat ik me gemakkelijker aanpas aan de wensen van de jongere generaties die zijn toetreden tot de arbeidsmarkt. Deze generaties, beïnvloed door de effecten van het internet, hebben nu eenmaal andere verwachtingen dan oudere generaties. Ze hechten bijvoorbeeld veel waarde aan een goede werk-privébalans, met flexibele werktijden en extra vrije dagen. Ik hoor mijn boomer-vader nog zeggen: "Wat is in vredesnaam een pappiedag?!" Mijn vader vindt het belangrijk dat er goed voor onze mensen wordt gezorgd. Hij zet zich dan ook voortdurend in om een goede werkgever te zijn en te blijven, maar het kost hem meer moeite om zich aan te passen aan de veranderingen in de arbeidsmarkt. Dergelijke veranderingen gaan mij net iets beter af. Nog wel, haha! Want ook ik merk al de duidelijke verschillen, en soms frustraties, tussen mijn generatie en generatie Z.’

Michel: ‘Voor mij is dat inderdaad wel lastiger. Mijn ervaring is dat mijn generatie sterk gericht was op (hard) werken en toewijding aan de organisatie, zonder te veel vragen te stellen over bijvoorbeeld vrije dagen of flexibiliteit. Niet lullen maar poetsen. De verschillen die Alizé net schetst kunnen soms leiden tot frustraties, vooral gezien de uitdagingen van de huidige arbeidsmarkt en de toenemende regelgeving. Toch besef ik me ook wel dat we ons moeten aanpassen aan deze nieuwe dynamiek en dat het belangrijk is om een omgeving te creëren waarin alle generaties zich gehoord en gewaardeerd voelen. Als we daar samen in slagen, kunnen we niet alleen de uitdagingen van vandaag het hoofd bieden, maar ook een solide basis leggen voor de toekomst van ons bedrijf en de mensen die er deel van uitmaken.’

Mooi gezegd! Willen jullie nog iets kwijt om mee af te sluiten?

Alizé: ‘Het is zo leuk en waardevol om af en toe je kinderen of kleinkinderen mee te nemen naar kantoor, dus doe het als je kan! Het biedt hen een unieke kans om te zien waar jij dagelijks mee bezig bent, wat hun nieuwsgierigheid aanwakkert en hun begrip van werk en verantwoordelijkheden vergroot. Bovendien kan het voor hen inspirerend zijn om te ontdekken wat voor werk er allemaal achter de schermen gebeurt en wat jouw bijdrage is aan het grotere geheel. Het is een geweldige manier om hen te betrekken bij je werk en ze te laten zien dat hard werken ook plezier kan brengen. Je creëert zo niet alleen mooie herinneringen, maar stimuleert tegelijkertijd een gezonde interesse in de wereld van werk en carrière! 

Wij doen het hier al jaren en als werkgever zien we er zeker de voordelen van. Een mooi voorbeeld is dat sommige van deze kinderen later stage komen lopen bij ons. Zo krijgen ze niet alleen een kijkje in de praktijk, maar ontwikkelen ze belangrijke vaardigheden die bijdragen aan hun persoonlijke groei. Het heeft bovendien een positieve invloed op de motivatie en het werkplezier van onze medewerkers, die het fijn vinden om hun kennis door te geven en te zien hoe de volgende generatie zich ontwikkelt. Het zorgt voor een prettige, leerzame sfeer op kantoor en versterkt de band tussen werk en privé. Kortom, het is een win-win situatie voor zowel de kinderen als de medewerkers!’